We vergeten het bijna: maar als werkende in de agrarische sector mag je van geluk spreken. En als boer steek je daar met kop en schouders bovenuit! We maken niet voor niks uit van de topsectoren en zijn we erg belangrijk voor de Nederlandse export. Maar bovenal is het boerenvak genieten!
Als boer speel je met de vrije natuur, de verzorging van je beesten en gewassen. Het onderhoud aan machines en gebouwen. Met zonsopgang en zonsondergang op de trekker. Tussendoor een bakje koffie aan de picknicktafel in de tuin met vogelgeluiden om je heen. De voorbij rijdende buurman die naar je zwaait. Of nog beter: de onbekende voorbijganger die dat doet. De plaatjes kunnen niet idyllischer. (Net als in deze commercial van FrieslandCampina)
Maar aan de stoelpoten van dat geluk wordt keihard gezaagd door de kritische bevolking. En we doen niets liever dan terug kruipen in onze schulp en bouwen een muur om ons bedrijf. Onderstaande tweet zette mij aan het denken:
We moeten juist die muur om ons heen afbreken. Maak onze bedrijven weer toegankelijk, virtueel en realtime. Onder andere internet en social media kan ons helpen om de binding met de bevolking te verbeteren. Ook zij zijn gebruikers en genieters van het buitengebied, wat wij onze natuur noemen. Maar ook zijn zij degene die onze producten kopen en gebruiken.
Laat met een account op Twitter of Facebook zien wat er op je bedrijf gebeurt. Doe dit met verve en trots en Speel in op emotie. Misschien deed Robert Kranenborg in DWDD University dit al uitstekend door Greetje de dubbeldoel koe te promoten. En melk te bestempelen als het enige direct te gebruiken natuurlijke product van diezelfde Greetje de dubbeldoel koe.
Stel je bedrijf open voor geïnteresseerde en doe mee aan open dagen van o.a. Albert Heijn en Campina. En stel je dan ook open voor die kritische blik van bezoekers. Want zij kunnen je juist helpen om je toekomstvisie te bepalen en de binding met hen niet te verliezen.
Maar bovenal: blijf genieten van je beroep en straal dit vol overtuiging uit! Want wat is er nou mooier dan op de akker heen en weer te rijden en te verdrinken in je eigen gedachten. Of met zijn allen de oogst naar binnen te halen en dit af te sluiten met nog een gezellig drankje, ook al zit de gemiddelde werkdag er al lang op?
En misschien is mijn hierboven geschetste (toekomst)visie maar een droom. En misschien is die droom wel als een zeepbel die ooit een keer uit elkaar klapt. Maar dan ben ik de eerste die dat aan jullie laat weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten